“God verandert niets in een volk totdat ze iets in zichzelf veranderen. Coran, 13, 11. Het komt vaak voor dat de mens, die een nieuwe bladzijde in zijn bestaan ​​wil beginnen, deze verwachte vernieuwing associeert met een of andere conjunctuur in het leven, zoals een verbetering van zijn situatie, zijn status... een bepaalde datum of op een feest (verjaardag, nieuwjaar), enz. Door op deze manier uit te stellen, heeft de man de indruk dat de komst van deze deadline hem kracht en energie zal geven, om zijn apathie en zijn wanhoop om te zetten in levendigheid, in hoop. Dit is een hersenschim. Want de vernieuwing van het leven komt vooral uit de bodem van de ziel. De man die het leven met vastberadenheid en helderziendheid benadert, zich verre van berustend in het meegaan met de omstandigheden, hoe wreed ze ook mogen zijn, tracht er het beste van te maken door zijn persoonlijkheid te bevestigen. Zo is het ook met het zaad van bloemen: begraven onder de moerassen baant het zich een weg naar de oppervlakte, naar het licht van de zon, dat het verwelkomt door zoete geuren uit te ademen. Ze trotseert vuile modder en onzuiver water en verandert ze in een oogverblindende kleur, in een aangename geur. Zijn leven weer opbouwend, kan de mens dit bereiken als hij zijn potentiële kracht en zijn latente vermogens weet te investeren en de geboden kansen, hoe klein ook, weet te grijpen. Het geluk dat alle mensen verwachten, ontvangen ze vanuit hun eigen hart en ziel, niet van elders. Hetzelfde geldt voor de tegenslagen die hen omringen en die ze voortdurend proberen te ontvluchten; ze vinden inderdaad hun bron in hun hart en ziel. Man ! Laat je leven niet afhangen van een onbepaalde wens die aan het onbekende hangt; uitstellen zal je geen goed doen. Inderdaad, je meest directe heden, je ziel en je wezen waarvan je lichaam de zetel is, de aangename of onaangename omstandigheden die je omringen, dat zijn de enige bronnen die je toekomst bepalen. Waarom uitstellen of wachten?

• Paperback: 286 pagina's