In dit boek zal worden gepoogd wraak te nemen van het denkbeeldige op censuur, van het speelse op de geest van ernst, van de zielige mens op de heiligheid die abstract en te wetenschappelijk is geworden om afwijkingen en emoties te ondersteunen.

Net als De duizend-en-een-nacht heeft dit werk geen
niet echt een auteur. Het feit dat ze volharden in het toeschrijven aan Imam Auhammad Ibn Sîrîn kan worden herkend aan deze bekende trucs in Arabische bloemlezingen, wanneer auteurs vertrouwen op een garant, fictief of echt, voordat wat ze konden uitzenden niet onder het achterdochtige oog van de verdedigers van de orthodoxie. Dat is de uitdaging van dit werk: de wegen vinden om te ontsnappen door het verhaal van de omzwervingen van de ziel van de gedisciplineerde moslim in een religie die helderheid tot een categorische imperatief heeft gemaakt. Inderdaad, hoe kan men de brutaliteit vergeven van iemand die de meest schandelijke perversie, de meest waanzinnige heiligschennende ontheiliging vertelt, dat wil zeggen alles wat ons in de afgrond van fantasieën sleept? Antwoord: het is alleen mogelijk in de totale buiten beeld van de scène van het redelijke (de obscene!), in deze niet-plaats waar de onschuld van de droom
schort de codes van logica, moraliteit en religie op. In dit boek, dat is opgebouwd als een notitieboekje voor consultaties, is het de dromer die bang is voor de monsterlijkheid van zijn droom en het is de tolk die hem zal lastigvallen om hem alles te laten zeggen, zijn zelfcensuur en zijn onoplettendheid weg te spoelen, zijn metaforen - zodat de droomscène eindelijk wordt onthuld. Veel verder dan wat het tot een onvervangbaar document van historische antropologie maakt, buiten zijn literaire waarde, moet deze som worden geplaatst op de drempel van een nieuwe lezing van de Koran, een die het hele lexicon moet herzien en terugbrengen naar zijn oorspronkelijke context.
We zullen dan zien dat de nacht van de jahilyya, van deze donkere kloof
pre-islamitische periode, is niet zozeer een breuk in de tijd, de afschaffing van een deel van de herinnering aan de Arabieren, dan de herhaling op Arabische bodem van de rune-kosmogonie uit de eerste akte, in alle opzichten vergelijkbaar met die waaruit de Griekse geest voortkwam. Youssef Seddik