Deze verhandeling van SULAMI brengt alle noodzakelijke elementen samen met betrekking tot de regels van goed gedrag of fatsoen (àdâb) in het daten in het algemeen, met familie, verwanten, broeders in religie, buren, geleerden, enz.

Dit aspect van de islamitische moraal is een integraal onderdeel van de aanbidding die God verschuldigd is.

Het belang van het boek is, naast de beknoptheid en duidelijkheid, gekoppeld aan de wetenschappelijke kwaliteit en het uitputtende karakter ervan.

Het maakt deel uit van een proces van zuivering en opvoeding van de ziel, om anderen onze eigen fouten te besparen, omdat de jihâdu al-nafr (tegen de vleselijke ziel) niet tegen anderen is gericht, maar tegen zichzelf,

Op de juiste manier toegepast, vermindert deze ethiek van goed gezelschap (hoffelijkheidsregels) de kans op conflicten tussen mensen.

SULAMI werd geboren in het jaar 325 van de Hegira (937 ap. JC) en stierf in 412 H./1021 ap JC. Hij woonde en doceert in Nichapûr (Iran), dat in zijn tijd het centrum was van de soefi's van de huidige Malamatiyya. Hij componeerde ongeveer honderd werken, waarvan er tot op de dag van vandaag slechts zevenentwintig bewaard zijn gebleven, met name tabaqdt al-Sûiyya (De klassen van de soefi's) en Riçalat al Malâmatiyya (Brief van het volk van schuld). Hij vormde vele discipelen, waaronder al-Quchayrî en Bayhaq?, die ons ook belangrijke hagiografische en mystieke werken nalieten.