De lange nacht van volgeling vindt inderdaad zijn oorsprong in de historische breuk die amper drie decennia na de dood van de profeet van de islam (vrede en heil voor hem) begon. De macht die in dienst stond van Openbaring nam het in gijzeling om het tot slaaf te maken en er gebruik van te maken. Wat voor velen het hoogtepunt van de beschaving in de moslimgeschiedenis vertegenwoordigt, was eigenlijk slechts het begin van het einde.

Beschaving die niet de uitbreiding van de stad als criterium heeft, maar de stad van God in de harten, bevindt de Oumma zich waar ze nu is. Ze is gegijzeld door dictatoriale machten zoals aangekondigd door de Boodschapper, die gelukkig ook een terugkeer naar reddende bronnen aankondigde.

Omdat de profetieën bedoeld zijn voor mannen die geloven, is het aan deze mannen om hen te verwelkomen, te werken aan hun realisatie en niet toe te geven aan berustend quiëtisme. Het is algemeen aanvaard dat alle verandering een ideaal nodig heeft. De volgelingen van een ontgoochelde wereld noemen dit de 'utopie' die nodig is voor elke maatschappelijke transfiguratie. Degenen die, zoals de auteur, geloven dat de wereld een God en een betekenis heeft, denken dat hopen op verandering in de eerste plaats betekent dat je eraan deelneemt. Bij het schrijven van dit boek was de auteur in de eerste plaats bezig met het initiëren van een omwenteling van historisch perspectief, waardoor we een gezonde kijk op onze realiteit konden herontdekken en zo opnieuw contact konden maken met de eerste adem van de islam, die eredienst niet onderscheidt van religie. de spiritualiteit van rechtvaardigheid.