Surah al-'Imran, 89e in chronologische volgorde, is een van de langste soera's. Het heeft tweehonderd verzen geopenbaard in Medina. Het dankt zijn titel aan de vader van Mozes en Aäron: 'Imra, kleinzoon van Levi. De omstandigheden van de openbaring vinden plaats in het jaar 9 van de Hegira (631 JC) ter gelegenheid van de aankomst in Medina van een delegatie bestaande uit zestig hoogwaardigheidsbekleders en christelijke theologen die uit Najran waren gekomen om de Profeet j te ontmoeten en de betrekkingen tussen Christendom en Islam. Deze delegatie arriveerde op het moment van het gebed van al-'açar (middag). Het was dan ook het moment van gebed voor de christenen. De Profeet (vzmh) zag er geen probleem in dat ze het in de moskee deden. De discussie ging vooral over de aard van Jezus. Het spreekt voor zich dat de soera ook andere thema's bevat. Het heeft twee aspecten. De eerste is zowel historisch als theologisch: het argumenteert en levert bewijs voor de Eenheid van God. Het tweede is van wetgevende aard: het gaat over bepaalde religieuze dogma's. De soera eindigt met gebeden, een oproep tot geduld en de noodzaak om te waken voor God, wetende dat de dood onvermijdelijk is.

TECHNISCH PAPIER