In deze hymne ter ere van de profeet van de islam, prijst Imam al-Busayrî hem die hij beschouwt als "de meest perfecte van alle schepselen van God", waarbij hij zijn persoonlijkheid verheerlijkt, zijn deugden en zijn hoge spirituele rang oproept en zijn nobele kwaliteiten beschrijft , en prees zijn verdiensten. Dit gedicht, een beroemde tekst van islamitische mystiek, geschreven in de 13e eeuw, heeft eeuwen en continenten doorkruist en wordt nog steeds over de hele wereld geprezen. Alle volkeren van de islam kennen het, en het prestige ervan is zo groot dat een groot aantal geleerden er commentaar op hebben gegeven. Deze tweetalige Frans-Arabische uitgave zal de lezer in staat stellen de schoonheid en welsprekendheid van de originele tekst te waarderen en de diepe betekenissen van het gedicht beter te begrijpen.

“…Dit centrale idee wordt geïllustreerd door dit diagram dat voortdurend terugkeert in de Koran: de regen dringt de aarde binnen en laat alles op het oppervlak groeien, de man dringt de vrouw binnen en dit baart het kind, de soera dringt het hart binnen en geeft stijgen tot de daden van de mens; maar elke keer gebeurt er in de ingewanden van de aarde, in die van vrouwen of in die van het hart van de man, iets dat eigenlijk ontoegankelijk is voor de man, van de volgorde van ontkieming, van gebeurtenis, van groei, en dat we schepping noemen . Of nogmaals, dat op het punt van de grootste verdieping van de nacht, op het moment dat het zwarte nacht wordt, wanneer niets voor de mens wordt gezien en aan zijn waakzaamheid ontsnapt, de dag begint te dagen, hier is een ander teken van de ontoegankelijkheid van de schepping voor de mens, hoewel het aanwezig en actief is in de natuur. Op dezelfde manier wordt de man daar aangehouden tussen de erfgenaam die de geschenken geniet en de manager die ze opnieuw moet geven op de manier van nut op straffe van verstikking, tussen woeker die zich opstapelt, berekent en verbergt, en de verspilling die pronkt , verspreidt zich naar de vier winden en gaat verloren tussen de vaste stof, van steen tot klei, en de vloeistof, druppel, stroom of stroom. De filosofische oudheid deed een groot deel van deze inspanningen neigen naar dit concept van rechtvaardige maat: de uitdrukking die we in de koran vinden is tegelijk streng, eenvoudig en meesterlijk. Door deze juiste maatstaf vindt de mens zijn plaats in de schepping. Door zoveel mogelijk de perverse effecten van westerse of islamitische vooronderstellingen op de koran te vermijden, wil dit werk proberen de centrale figuren van de koran te identificeren en de fundamentele gedachte te definiëren die erachter wordt bewogen: schepping, juiste maatregel, groei, lichaam, tekens, dat zijn de coördinaten van deze gedachte”. Philippe Quesne geeft les aan de Ecole Normale Supérieure in Tunis. Als voormalig student van ENS-Ulm, Agrégé en doctor in de wijsbegeerte, publiceerde hij Les Recherches Philosophiques du Jeune Heidegger (Kluwer/Nijhoff); onder andere artikelen, God dichter? – filosofie, de Koran en de dichters in Averroës in het tijdschrift Philosophie, en Mästartänkare, fadermördare (Masters-to-think, vadermoorden) in het Zweedse tijdschrift Ord och bild.