Allah (الله): de hoogste naam van goddelijkheid en het universele belang ervan

In het islamitische geloof is Allah (الله) de juiste en unieke naam van God, het Opperwezen en de Schepper van het universum. Deze Arabische term is van centraal belang en weerspiegelt het fundamentele concept van goddelijke eenheid (Tawheed), dat de kern vormt van de islam. Het geloof in Allah als de enige godheid vormt de essentiële pijler van deze monotheïstische religie, die de overtuigingen, praktijken en manier van leven van moslims over de hele wereld leidt.

De naam Allah overstijgt etnische, culturele of taalkundige verschillen en verenigt de gelovigen rond een gemeenschappelijke opvatting van de Almachtige en Barmhartige God. Allah wordt talloze keren genoemd in de Koran, het heilige boek van de islam, en wordt beschreven als de Schepper, Onderhouder en Opperrechter van de hele schepping. Geloof in Allah impliceert totale onderwerping en exclusieve aanbidding aan deze unieke godheid, waarbij elke vorm van associatie of afgoderij wordt afgewezen. (Bron)

Oorsprong en etymologie van de naam Allah

De term ‘Allah’ komt van de Semitische wortel die gebruikelijk is in de Arabische, Hebreeuwse en Aramese talen en betekent ‘God’ of ‘godheid’. Het komt voort uit de samentrekking van het bepaalde lidwoord ‘al’ en ‘ilah’, wat ‘god’ of ‘goddelijk wezen’ betekent ( bron ). Hoewel het gebruik ervan overheersend is in de islam, werd deze naam al vóór de komst van de islam door de Arabieren gebruikt om de ene God, de Schepper van het universum, aan te duiden.

Taalkundig gezien heeft het woord ‘Allah’ geen meervoud of geslacht, en weerspiegelt daarmee het concept van eenheid en goddelijke transcendentie in het islamitische geloof. Het gebruik ervan dateert uit de pre-islamitische periode, toen het door monotheïstische Arabische stammen werd gebruikt om naar de Allerhoogste God te verwijzen ( Bron ). De Koran heeft vervolgens het gebruik van deze term ingewijd en universeel gemaakt om de unieke God van de nieuwe religie, geopenbaard aan Mohammed, aan te duiden.

Allah in de Koran

De naam “Allah” is alomtegenwoordig in de Koran, de heilige tekst van de islam. Het wordt maar liefst 2.700 keer genoemd, wat getuigt van het grote belang van dit concept in de islamitische openbaring. De Koran gebruikt de naam Allah in verschillende contexten om de aard, eigenschappen en relatie van God met Zijn schepselen te definiëren.

Een van de belangrijkste verzen die Allah definiëren zijn: "Zeg: 'Hij is Allah, de Enige. Allah, de Absolute. Hij heeft nooit verwekt, noch werd hij verwekt. En niemand is gelijk aan Hem.' » (Soera 112) Dit vers bevestigt de absolute eenheid van Allah, Zijn eeuwigheid en Zijn transcendentie in relatie tot de hele schepping.

De Koran benadrukt ook de belangrijkste eigenschappen van Allah, zoals Zijn almacht, Zijn genade, Zijn oneindige kennis en Zijn rechtvaardigheid. “Hij is Allah, buiten wie er geen god is, de Kenner van het onzichtbare en het zichtbare. Hij is de Meest Genadevolle, de Meest Barmhartige. » (Soera 59, vers 22)

Het concept van Tawhied

Tawhid, of goddelijke eenheid, is het fundamentele concept van het islamitische geloof. Het is de bevestiging dat God, Allah, één is, ondeelbaar en zonder partners. Deze strikte opvatting van het monotheïsme onderscheidt de islam van andere monotheïstische religies zoals het christendom en het jodendom, die God als een drie-eenheid of met antropomorfe eigenschappen beschouwen.

Volgens de islam is Allah absoluut uniek, transcendent en boven elke vorm van associatie of gelijkenis met zijn schepping. De Koran benadrukt dit punt door te zeggen: “Zeg: “Hij is God, Eén. God, het Absolute. Hij heeft nooit verwekt en is ook niet verwekt. En niemand is gelijk aan Hem” ( Soera 112, verzen 1-4 ). Deze zuivere opvatting van het monotheïsme staat in contrast met de trinitaire doctrines of de antropomorfe opvattingen over God die in andere tradities aanwezig zijn.

De 99 namen van Allah

De Islam kent Allah 99 namen of goddelijke eigenschappen toe die zijn kwaliteiten en grootsheid weerspiegelen. Deze namen, bekend als de "99 Mooiste Namen van Allah", zijn ontleend aan de Koran en de Sunnah (leringen van de profeet Mohammed). Ze dienen om de aard van Allah beter te kennen en te begrijpen, terwijl ze het geloof en de religieuze praktijk van moslims versterken.

Onder deze namen bevinden zich Al-Rahman (de meest barmhartige), Al-Malik (de heerser), Al-Quddus (de allerheiligste), Al-Salam (de bron van vrede), Al-Mu'min (de schenker van veiligheid). ), Al-Muhaymin (de Opperste Bewaker), Al-'Aziz (de Almachtige) en Al-Jabbar (de sublieme en majestueuze). Elke naam benadrukt een specifiek aspect van Allah's eigenschappen en perfecties en begeleidt gelovigen in hun spirituele zoektocht en begrip van het goddelijke.

Aanroeping en meditatie over deze namen nemen een centrale plaats in in de islamitische spiritualiteit. Ze stellen de gelovigen in staat dichter bij Allah te komen, Zijn hulp en genade te zoeken en een diepe verbinding met de Schepper te cultiveren. Het reciteren van de 99 namen wordt aangemoedigd in gebeden, litanieën en tijden van devotie, wat een eindeloze bron van troost, vrede en inspiratie oplevert. Bron

Allah in de Soennah

De Profeet Mohammed (vrede zij met hem) heeft veel leringen gegeven over de aard en eigenschappen van Allah, evenals de relatie die gelovigen met Hem zouden moeten hebben. De hadith, waarin zijn woorden en daden zijn vastgelegd, bieden waardevol inzicht in de islamitische opvatting van Allah.

In een beroemde hadith, overgeleverd door Abu Houreira, zei de Profeet: “Hij die mij gehoorzaamt, heeft zeker Allah gehoorzaamd en hij die mij ongehoorzaam is, is zeker ongehoorzaam aan Allah. » ( Bron ) Deze hadith benadrukt het belang van het gehoorzamen van de Profeet, omdat zijn leringen rechtstreeks voortkomen uit goddelijke openbaring.

Een andere qudsi hadith, dat wil zeggen een woord van Allah, overgeleverd door de Profeet, benadrukt de intieme relatie die gelovigen kunnen hebben met hun Schepper. De Profeet zei: "Allah de Allerhoogste zei: 'Ik behandel Mijn dienaar volgens het idee dat hij van Mij heeft en Ik ben met hem als hij aan Mij denkt.' » ( Bron ) Deze hadith moedigt moslims aan om een ​​hoge opvatting over Allah te hebben en Hem voortdurend te gedenken.

In zijn laatste aanbevelingen vóór zijn dood spoorde de Profeet zijn metgezellen aan om Allah te vrezen, gebeden te verrichten en slaven vriendelijk te behandelen. ( Bron ) Deze woorden herinneren ons eraan dat vroomheid jegens Allah en oprechte aanbidding de kern vormen van de profetische leer.

Allah de Schepper

In het islamitische concept is Allah de Opperste Schepper van het hele universum en alles daarin. De Koran stelt herhaaldelijk dat Allah de hemelen, de aarde en alles wat bestaat schiep, zonder enige externe partners of hulp. Volgens deze site bestaat "de hele schepping alleen door en voor zijn Schepper."

Naast de initiële scheppingsdaad wordt Allah ook beschouwd als de eeuwige Onderhouder van het universum. Het handhaaft de orde en het evenwicht van de schepping en waarborgt de continuïteit van het leven en de natuurverschijnselen. De relatie tussen Allah en zijn schepselen is er daarom een ​​van totale afhankelijkheid, waarbij alles zijn bestaan ​​en onderhoud ontleent aan de Schepper.

Ondanks deze afhankelijkheid heeft Allah de mensheid echter een speciale plaats in de schepping gegeven. Zoals uitgelegd op deze site , zijn menselijke wezens geschapen om Allah te aanbidden en te dienen, terwijl ze de verantwoordelijkheid hebben om de aarde te beheren als goddelijke plaatsvervanger. Deze speciale relatie tussen de Schepper en de mens vormt de kern van het islamitische wereldbeeld en de spiritualiteit.

Allah in religieuze praktijk

Het concept van Allah neemt een centrale plaats in in de religieuze praktijk van moslims. Het is naar Hem toe dat de rituele gebeden ( salat ) die vijf keer per dag worden verricht, gericht zijn. Elke gebedscyclus bevat aanroepingen en verzen uit de Koran die herinneren aan de grootsheid en eenheid van Allah. De pelgrimstocht naar Mekka ( hajj ) is ook een herdenking van de onderwerping van de profeet Abraham aan Allah.

Naast de verplichte rituelen wordt het dagelijkse leven van moslims onderbroken door het voortdurend gedenken van Allah ( dhikr ). Aanroepingen als ‘Alhamdulillah’ (Geprezen zij Allah) of ‘Insha’Allah’ (Als Allah het wil) onderstrepen de taal en herinneren ons aan de afhankelijkheid van de Schepper. Volgens een hadith die in het artikel wordt aangehaald , moedigde de profeet Mohammed zijn metgezellen aan om Allah aan te roepen in alle aspecten van hun bestaan. Deze aanwezigheid van Allah in het dagelijks leven wordt beschouwd als een middel om iemands geloof en spirituele nabijheid tot het Goddelijke te versterken.

Vergelijking met andere opvattingen over God

Hoewel de drie grote monotheïstische religies – jodendom, christendom en islam – in één God geloven, zijn er opmerkelijke verschillen in hun concept van goddelijkheid. Volgens Philomag hebben deze religies "niet dezelfde manier om met het goddelijke om te gaan - niet dezelfde rituelen, niet dezelfde referentieteksten, niet dezelfde geschiedenis".

In de islam wordt Allah beschouwd als de juiste en unieke naam van God, verschillend van de algemene term ‘God’ die in andere tradities wordt gebruikt. ChristianPure wijst erop dat “de naam ‘Allah’ een unieke Arabische term is die volgens moslims verwijst naar de enige ware God.”

Bovendien verwerpt de islam resoluut de christelijke doctrine van de Drie-eenheid en bevestigt daarmee de absolute eenheid van Allah. Volgens Wikipedia "schijnen er verschillende belangrijke theologische verschillen te bestaan ​​tussen de Allah van de islam en de God van het christendom", met name op het gebied van de goddelijke aard en afstamming.

Allah en het kwaad

Vanuit islamitisch perspectief wordt de kwestie van het kwaad en het lijden in de wereld benaderd via het concept van beproeving en berechting. De Koran stelt dat Allah Zijn schepselen onderwerpt aan beproevingen om hun geloof, geduld en doorzettingsvermogen te testen. Zoals vermeld op IslamWeb zijn deze beproevingen geen straf, maar eerder een kans om de relatie met Allah te versterken en de ziel te zuiveren van onvolkomenheden.

Het kwaad wordt niet gezien als iets absoluuts, maar als een integraal onderdeel van het goddelijke plan. Gelovigen worden aangemoedigd om geduld te hebben en op Allah te vertrouwen ondanks moeilijkheden, aangezien deze tijdelijk zijn en een hoger doel dienen. Islam Q&A legt uit dat beproevingen lessen zijn om het geloof in de eenheid van Allah en Zijn oneindige wijsheid te verdiepen.

De islamitische theodicee benadrukt dat lijden niet onverenigbaar is met de genade en gerechtigheid van Allah. Het maakt deel uit van het aardse leven, dat een overgangsfase is naar het eeuwige leven in het hiernamaals. Gelovigen wordt geadviseerd om een ​​eeuwig perspectief te behouden en zich te concentreren op hun relatie met Allah, in plaats van te treuren over tijdelijke moeilijkheden.

Allah en vrije wil

Het concept van Allah in de islam roept een fundamentele vraag op: hoe kunnen we de goddelijke almacht verzoenen met de vrije wil van mensen? Aan de ene kant stelt de Koran dat "God de Schepper van alle dingen is" ( 6:101 ), wat suggereert dat alles voorbestemd is door Zijn wil. Aan de andere kant benadrukken heilige teksten de individuele verantwoordelijkheid en het oordeel over menselijke daden, wat een zekere keuzevrijheid impliceert.

Deze schijnbare tegenstrijdigheid heeft geleid tot talloze theologische debatten binnen de islamitische traditie. Sommige scholen hebben een strikt deterministisch standpunt aangenomen, terwijl andere de absolute vrije wil hebben verdedigd. Het meerderheidsstandpunt is dat van een evenwicht tussen goddelijke almacht en menselijke verantwoordelijkheid: God weet alles van tevoren, maar de mens blijft vrij in het maken van zijn keuzes en aanvaardt de consequenties.

Volgens dit perspectief is de vrije wil een goddelijk geschenk dat de mens in staat stelt zich te onderscheiden van andere schepselen en beoordeeld te worden op zijn daden. Deze vrije keuze blijft echter ingekaderd door het eeuwige besluit van Allah, dat de hele werkelijkheid omvat. Mensen zijn dus verantwoordelijk voor hun beslissingen, maar deze maken deel uit van een groter goddelijk plan dat de menselijke rede niet volledig kan bevatten.

Artistieke en culturele representaties

In de islam is er een strikt verbod op het afbeelden van Allah in een figuratieve of antropomorfe vorm. Dit verbod komt voort uit een interpretatie van de Koran die afgoderij en elke fysieke representatie van goddelijkheid verwerpt. Daarom ontwikkelde de islamitische kunst zich rond abstracte, geometrische en kalligrafische vormen om de schoonheid en grootsheid van Allah uit te drukken.

Arabische kalligrafie neemt een centrale plaats in in de islamitische kunst, omdat het de naam van Allah en koranverzen op een esthetische en spirituele manier mogelijk maakt. Islamitische kalligrafen hebben het schrijven van de naam "Allah" tot de status van heilige kunst verheven, waarbij ze verschillende technieken en stijlen hebben onderzocht om de visuele schoonheid ervan te vergroten. De kalligrafie van de goddelijke naam siert moskeeën, kunstvoorwerpen en manuscripten en herinnert ons voortdurend aan de aanwezigheid en eenheid van Allah. Deze vorm van abstracte kunst weerspiegelt de transcendente en immateriële aard van de Schepper. Bron

Naast kalligrafie bevatten andere vormen van islamitische kunst, zoals architectuur, keramiek en geweven tapijten, geometrische patronen en arabesken die de schoonheid van de goddelijke schepping vieren zonder de menselijke of dierlijke vorm direct weer te geven. Deze abstracte kunst heeft tot doel de perfectie, harmonie en oneindigheid van Allah op te roepen door middel van verfijnde esthetische composities. Bron

Allah in de interreligieuze dialoog

Het concept van Allah in de islam roept punten op van zowel convergentie als divergentie met andere monotheïstische religieuze tradities. Aan de ene kant vindt het idee van één enkele God, schepper en soeverein van het universum, weerklank in het jodendom en het christendom. De islamitische opvatting van Allah onderscheidt zich echter door zijn strikte monotheïsme, waarbij elke vorm van associatie of goddelijke incarnatie wordt afgewezen ( Devries, 2017 ).

Dit specifieke begrip van Allah is vaak een bron van misverstanden en spanningen geweest in de interreligieuze dialoog. Door de wederzijdse kennis van verschillende perspectieven te verdiepen, wordt het echter mogelijk om vooroordelen te overwinnen en een beter begrip te bevorderen. Het koranconcept van Allah, met zijn eigenschappen van barmhartigheid, rechtvaardigheid en wijsheid, kan de weg vrijmaken voor gemeenschappelijke basis en wederzijds respect ( IDEO, 2018 ).

Met dit in gedachten biedt de interreligieuze dialoog rond het concept van Allah de mogelijkheid om na te denken over de waarden die verschillende tradities gemeen hebben, terwijl de bijzonderheden van elk ervan worden erkend en geëerd. Het is een essentieel proces om wederzijds begrip, tolerantie en vreedzaam samenleven in een plurale wereld te bevorderen ( Pisani, 2016 ).

Conclusie

Het concept van Allah staat centraal in het islamitische geloof en de islamitische praktijk. Erkend als de Ene, Schepper en Onderhouder van het universum, is Allah de ultieme bron van leiding en genade voor moslims. De leringen van de Koran en de Sunnah bieden een diepgaand begrip van Zijn transcendente aard en sublieme eigenschappen, en nodigen gelovigen uit om Hem te vereren, Zijn plezier te zoeken en volgens Zijn geboden te leven.

Naast de theologische aspecten doordringt het concept van Allah alle aspecten van het leven van een moslim en is het richtinggevend voor zijn ethiek, zijn waarden en zijn interacties met anderen. Het voortdurend gedenken van Allah en het besef van Zijn aanwezigheid worden aangemoedigd, waardoor de spirituele zoektocht wordt getransformeerd in een voortdurende reis naar nabijheid tot het Goddelijke. Hoewel sommige facetten van het concept van Allah complex lijken of openstaan ​​voor discussie, staat het centrale belang ervan in de islam buiten twijfel. Een grondig begrip van deze fundamentele pijler is daarom essentieel om de rijkdom en schoonheid van deze monotheïstische religie volledig te kunnen begrijpen. (Bron)