Één van de meest gevoelige onderwerpen met de meest ernstige gevolgen is het statuut van de persoon die het gebed verlaat. De geleerden zijn het hierover altijd al oneens geweest. Ook vandaag geven sommigen hun mening, waarbij ze argumenten aanhalen. De geleerde Al-Albaanie is één van hen.

Zijn talenten als tegenspreker schitteren door de regels van dit boek heen en ondanks de beschuldigignen van zijn tegenstanders, vloeien er ware gunsten uit dit werk voort, zoals zijn leerling zegt: "Ten eerste: velen van hen die het gebed hadden verlaten, ongeacht of het nu ging om verdwaalde en verloren personen, of om schaamteloze verdorven mensen, zijn teruggekeerd op het pad van de waarheid en de rechte weg, omwille van de dreigementen, de afschrikkingen en de vermaningen van religieuze orde die deze brief bevat, en die hun harten weer tot leven hebben gewekt en de verdorvenheid van hun daden hebben rechtgezet... Ten tweede: dit werk heeft het toegelaten om met precisie in detail te treden over de problematiek van het verlaten van het gebed - wordt het beschouwd als afvalligheid? - zodat het besluit overeenkomstig is met de positie van de juiste middenweg, zonder overdrijven noch ontoereikendheid, en zonder blijk te geven van extremisme noch laksheid, overeenkomstig met een uitmuntende geloofsleer van de Ahl as-Sunna..."