Wat zijn goddelijke namen? Wat betekent elk van de zogenaamde "mooiste namen van God"? Wat is de behoefte van de mens met betrekking tot elk van hen in het bijzonder en waarin bestaat het aannemen van hun kenmerkende eigenschappen? Het is op deze vragen dat de auteur, met de beheersing die specifiek is voor zijn onderwijs - waar theorie en praktijk onafscheidelijk zijn - antwoordt in de commentaren op de namen die dit werk - volledig vertaald - aan de lezer biedt. Volgens de hadith die vaak door Ibn 'Arabi wordt genoemd, werd Adam geschapen naar het beeld van Allah. In de soefi-antropovisie is de volmaakte mens - die deelneemt aan de oorspronkelijke Adamische natuur en de reeds bestaande 'Mohammedaanse werkelijkheid' - de microkosmische synthese van de schepping, de spiegel waarin de goddelijke Werkelijkheid Zichzelf aanschouwt en de leerling waardoor Hij ziet. Volgens een andere hadith die vaak door de Shaykh wordt geciteerd, was God een Verborgen Schat en wilde Hij Zichzelf bekendmaken. Hij schiep de mens om Hem te kennen en dit is dan ook het hoofddoel van de mens: de Alwetende kennen. Deze cognitieve functie kan niet worden gescheiden van de realisatie van goddelijke liefde. Maar de mens kan zijn Schepper niet positief liefhebben en kennen als een onvoorstelbare transcendente Essentie. Door openbaring heeft God de mens Zijn mooiste Namen geleerd, zodat hij Hem met hen kan aanroepen en gedenken.