Fahr al-Dîn al-Râzî (1149-1209), een Pers uit de omgeving van Teheran, is een van de vertegenwoordigers bij uitstek van het klassieke soennitische denken. Tegelijkertijd zet hij, exegeet van de Koran, theoloog en filosoof, zijn Grote Commentaar in, als een samenvatting die alle kennis van zijn tijd weerspiegelt, zoals in het Westen Pico della Mirandola, Cornelio a Lapide en Thomas d'Aquin. Drie tendensen kenmerken zijn tekst: ten eerste een veelvuldig en rigoureus gebruik van de rede; dan een uitgesproken voorliefde voor taalkundige overwegingen; tenslotte een spirituele visie van mystieke kleur waarin men gemakkelijk de invloed ziet van het Akbariaanse milieu van Ibn 'Arabî.
Dit werk is een nauwkeurige monografie over de noties en voorbeelden van geheimen, subtiliteiten, nuances en orde die de auteur ontdekt in de korantekst en die de fundamentele elementen van zijn schoonheid vormen. We zullen beseffen dat, vergeleken met zijn voorgangers en zijn tijdgenoten, al-Râzî blijk geeft van persoonlijke creativiteit, intellectuele vindingrijkheid, fantasierijke finesse, vermogen tot verwondering en spirituele diepgang; wat hem vertederend en interessant maakt, zelfs voor een man van vandaag. Deze monografie is ook een voorwendsel om een ​​vrij volledig beeld te geven van dit soort korancommentaar in het algemeen. Het kan daarom nuttig zijn voor de historicus van het denken die geen directe toegang heeft tot Arabische bronnen. De niet-Arabische moslim zal daar voedsel kunnen vinden voor zijn geloof en de niet-moslim, een kans om zich open te stellen voor een cultuur waarvan de toegang hem vaak wordt bemoeilijkt vanwege de taal waarin deze wordt uitgedrukt.