De koloniale mogendheden en het kalifaat tijdens de Eerste Wereldoorlog door Bruzon, Lyautey, Gaillard en Jung

In 1914 werd het kalifaat een groot probleem in de Eerste Wereldoorlog. Nadat het Ottomaanse Rijk aan de kant van Duitsland de oorlog was binnengegaan, was generaal Lyautey niet tevreden met het aanmoedigen van de marabout-leiders om loyaliteitsverklaringen te publiceren. Hij stelde de oprichting voor van een "westers kalifaat" aan het hoofd waarvan hij de Cherifische sultan wilde plaatsen, zijn "beschermde". De Interministeriële Commissie voor Moslimzaken gaf haar advies, maar de minister van Buitenlandse Zaken volgde liever de Britten in de steun aan de antikalief van Mekka. Kaddour Benghabrit, die deze gematigde steun bracht, evenals Lyautey moesten hun ambities naar beneden bijstellen om zich tevreden te stellen met het openen van Parijs, wat Messali-Hadj een moskee-reclame noemde”. Maar het westerse kalifaatproject werd na het einde van de oorlog regelmatig nieuw leven ingeblazen. De voormalige secretaris-generaal van de algemene residentie in Rabat publiceerde wetenschappelijke artikelen om de Britten aan de kaak te stellen die probeerden een kalief te plaatsen die ermee instemde hun koloniale belangen te garanderen. En de directeur van de moskee haastte zich elke keer om religieuze steun te geven aan het project van een vernieuwd westers kalifaat. Eugene Jung reageerde door de fatwa's van de "directeur" te betwisten en adviseerde om de emir Chakib Arslan te raadplegen, wiens legitimiteit onbetwistbaar was. Het lezen van de teksten die bij elke poging tot koloniaal gebruik van het kalifaatinstituut zijn geproduceerd, maakt het mogelijk om de huidige 'problemen' van de islam op de lange termijn te beschouwen.

Bibliografische informatie over de koloniale machten en het kalifaat tijdens de Eerste Wereldoorlog