Lessen van Surah Yusuf Yasir Qadhi Muslimcity

Allah heeft soera Yûsuf "de beste van alle verhalen" genoemd, die Hij in de Koran heeft geopenbaard, de beste van alle Openbaringen, aan de beste van alle profeten, onze profeet Mohammed. Dit verhaal werd aan hem geopenbaard om hem op te vrolijken op een moment dat zijn lijden en zorgen het hoogst waren. De profeet Yusuf heeft misschien duizenden jaren geleden geleefd, maar de tijd heeft de relevantie van zijn verhaal niet verminderd: het is een verhaal van liefde, passie, verraad en vergeving, en het heeft ons iets te leren in elke fase van ons leven. Ze brengt goddelijke wijsheid over, gehuld in ongeëvenaarde welsprekendheid. Het is een tijdloos verhaal dat onze ziel altijd zal kalmeren in de moeilijkste tijden, terwijl het ons vertrouwen in onze Heer weer aanwakkert.

De openbaring van Surah Yusuf

De timing van de openbaring van Surah Yusuf had niet beter kunnen zijn. Allah heeft het inderdaad geopenbaard na het "jaar van verdriet", waarin drie traumatische gebeurtenissen elkaar opvolgden voor de Profeet. De eerste was de meest persoonlijke en intieme van allemaal: de dood van zijn vrouw Khadijah, zij die zijn grootste steun was geweest, een constante bron van troost en kracht. Toen de Openbaring was begonnen, had hij zich tot Khadijah gewend voor emotionele steun en geruststelling. Ze was de eerste die in zijn missie geloofde, ze was stevig aan zijn zijde gebleven ondanks alle tegenspoed van de eerste jaren van zijn profetische missie: wanneer een man de troost en de liefde krijgt die hij nodig heeft in zijn huis, hij kan omgaan met alles wat er in de buitenwereld gebeurt. De dood van Khadijah was zo'n groot verlies voor de Profeet dat hij, hoewel bekend om zijn veelvuldige glimlach, een heel jaar niet glimlachte.

Een tweede tragedie volgde al snel: de dood van zijn oom Abû Tâlib. Als Khadijah de steun van de Profeet was geweest, zowel thuis als privé, dan was Abu Talib zijn belangrijkste publieke steun geweest. Toen de ongelovigen van de Qoeraisj de Profeet dreigden te stoppen met zijn prediking, probeerde Abu Talib eerst zijn neef te overtuigen om te stoppen. Maar de reactie van de profeet zou het leven van Abu Talib voor altijd veranderen: “Bij Allah! Als de zon in mijn rechterhand en de maan in mijn linkerhand zou worden geplaatst op voorwaarde dat ik dit pad verlaat, zou ik het niet verlaten totdat Allah mij zegevierend maakt, of ik omkom bij het proberen (te zijn). Abu Talib zei toen tegen hem: "Ga en predik wat je wilt, want bij Allah, ik zal je nooit in de steek laten." En hij was een man van zijn woord: de volgende tien jaar deed Abu Talib alles wat hij kon om de profeet te verdedigen; hij offerde zijn reputatie en prestige op om zijn neef te beschermen, zozeer zelfs dat toen de ongelovigen van de Quraysh de moslims boycotten, Abu Talib vrijwillig zijn privileges opgaf om zich bij hen te voegen in de vallei waar ze waren verbannen, buiten Mekka. Zolang Abu Talib leefde, konden de vijanden van de Profeet hem geen lichamelijk letsel toebrengen: met zijn dood zou de vervolging alleen maar toenemen, zozeer zelfs dat de Profeet Mekka spoedig zou moeten verlaten.

Het derde incident was de noodlottige reis van de Profeet naar Ta'if om de mensen van die stad uit te nodigen voor de aanbidding van Allah, alleen en zonder partner; dat waren de moeilijkste dagen van zijn leven. Zijn vrouw 'Aisha vroeg hem eens: "Heb je een moeilijkere dag ontmoet dan de slag van Uhud?" En de Profeet antwoordde: “Ja, jullie stammen hebben me veel problemen bezorgd; en het ergste was op de dag van Aqaba, toen ik mezelf aanbood aan Ibn Abd Yalil ibn 'Amr (de leider van Ta'if), en hij reageerde niet op wat ik hem aanbood. Overweldigd door groot verdriet ging ik weg. De Profeet werd inderdaad publiekelijk afgewezen en vernederd in Ta'if, tot het punt dat mensen stenen naar hem gooiden tot zijn sandalen vol bloed stonden.

Al deze incidenten vonden plaats binnen zes weken na elkaar, en de Profeet had toen het gevoel dat de situatie niet erger had kunnen zijn; het is precies op dit moment dat Allah ervoor kiest om Sura Yusuf te openbaren. We weten de exacte datum van deze openbaring niet, behalve dat het rond het 10e of 11e jaar van de Mekkaanse periode is, en enige tijd voor de Hijra richting Medina. Wanneer we het tijdsbestek van de openbaring begrijpen, wordt de diepere betekenis van Surah Yusuf meteen heel duidelijk: door de openbaring van Surah Yusuf heeft Allah het moreel van de profeet verhoogd, hem getroost en gesterkt, in een tijd dat hij politiek kwetsbaar was. Soera Yusuf was in zekere zin het licht dat de profeet uit de duisternis van zijn pijn en angst bracht. En veertien eeuwen lang blijft deze soera gelovigen verheffen en hun spirituele pad verlichten.

Geleerden hebben verschillende andere incidenten genoemd die hebben geleid tot de openbaring van deze soera. Toen de vervolging van moslims heviger werd, voelden de metgezellen van de Profeet zich overweldigd en gingen naar de Profeet en zeiden: “O Boodschapper van Allah, waarom vertel je ons geen verhalen? Ze wilden voorbeelden horen van hoe eerdere naties met lijden en vervolging te maken hadden gehad. Tegelijkertijd probeerden de ongelovigen van de Quraysh de Profeet in diskrediet te brengen als een boodschapper van God, door hem een ​​dichter, een waarzegger en een gek te noemen. Dus stuurden ze een delegatie naar de Joden van Medina om hen te vragen hun een vraag te stellen die alleen een Profeet kon beantwoorden. De Joden zeiden dat ze moesten informeren naar het verhaal van Yusuf en zijn broers, omdat ze dachten dat geen Arabier het zou weten; en zo beantwoordde Allah hun vraag door Surah Yusuf te onthullen, in al zijn boeiende details!

Bibliografische informatie