door Mahmûd Ibn Ahmad al-Dowsarî, Prediker bij het Ministerie van Islamitische Zaken, Vrome Stichtingen, Prediking en Begeleiding

Het boek dat aan geen enkele twijfel onderhevig is en dat niet door enige onvolmaaktheid is bezoedeld, is zeker de Sublieme Koran, de ziel van de moslimgemeenschap. Het is zijn bron van leven, waardigheid en eer. Allah de Allerhoogste zei, gericht tot zijn Boodschapper Mohammed zag: "En dit is hoe Wij aan u een Geest hebben geopenbaard door een effect van Onze bestelling, terwijl u voorheen noch de Schrift noch het geloof kende, Wij hebben het tot een licht gemaakt waardoor Wij leiden wie Wij willen onder Onze dienaren” (al-Shra: 52).

Tegenwoordig hebben moslims de grootste behoefte aan de Koran. Inderdaad, ze kunnen de vragen van hun tijd en hun tijd alleen onder ogen zien met de Sublieme Koran. Ze voorzien zich van hem in hun relaties; de regels in hun leven toepassen; gebruik het om hun vijanden te bestrijden, hun leven in deze wereld te hervormen en hen in hun toekomstige leven te ontmoeten.

Interesse in de studie van de Edele Koran en de kennis van zijn geheimen is een van de eerste plichten van degenen die zich wijden aan het bestuderen van de wetenschappen. Dit zal hem in staat stellen de schatten van zijn grootheid, zijn deugden, zijn superioriteit en de bewijzen van zijn onnavolgbaarheid te ontdekken. In het bijzonder wanneer de studie geconcentreerd is en onderworpen is aan wetenschappelijk onderzoek. Waarom zou het niet zo zijn, wanneer wordt toegegeven dat een gemeenschap zich onderscheidt door de voortreffelijkheid van haar geopenbaarde boek of van de boodschapper die haar wordt toegezonden? Dus wat te zeggen als de twee onderscheidingen samenkomen? Onderzoek is nodig, evenals naleving.