In de islam zijn oprechtheid en intentie geen loze woorden. Integendeel, ze zijn zwaar van betekenis en zelfs van vitaal belang voor de gelovige, omdat, zoals al-Ghazali beweert, pure intentie en oprechte actie de wegen zijn naar verlossing en redding. Inderdaad, de Profeet zei: “Daden zijn slechts zo goed als hun bedoelingen, en iedereen zal dat doen volgens zijn bedoeling. Zoals Imam al-Ghazali uitlegt in dit niet-gepubliceerde werk in het Frans, is de intentie een actie van het hart, de belangrijkste en de meest fundamentele, waarvan de waarde afhangt van alle andere acties die door de gelovige worden uitgevoerd. Intentie is de geest van actie, die de praktijk van onderwerping aan de goddelijke Wil bezielt. Elk werk dat zonder opzet wordt gedaan, leert al-Ghazali, is tijdverspilling; elke intentie die verstoken is van zuiverheid is slechts uiterlijk vertoon en hypocrisie; alle reinheid zonder oprechtheid en zonder authenticatie door daden is slechts stof en rook in het oog. De Koran waarschuwt degenen die werken zonder pure intentie of oprechtheid, en die zichzelf wijsmaken door te denken dat ze het juiste doen, wanneer ze de grootste verliezers zullen zijn op de Laatste Dag. Het is niet de kwantiteit van acties, maar hun kwaliteit die op die Dag op de balans zal wegen. Het is oprechtheid, in alle intenties, op alle momenten van inactiviteit of activiteit, die toegang geeft tot de nabijheid van Allah en tot Zijn tevredenheid. De koran spreekt van "zij die het edele aangezicht van Allah verlangen": dit is het hoogste doel waarnaar het oprechte hart streeft, en ten aanzien waarvan elk ander doel onbeduidend lijkt.