Er is na het reciteren van het Boek van God geen aanbidding die door de tong wordt bewerkstelligd, dan de litanie-evocaties van de Allerhoogste, de gebeden en de oprechte smeekbeden tot de Heer.
De islam benadrukt de noodzaak van het gedenken van God (dhikr), wat van vitaal belang is voor de mens. Er kan zelfs worden gezegd dat alle aanbidding, alle daden en alle gedachten de mens ertoe moeten brengen God te gedenken. “De herinnering aan God is groter”, zegt de Koran opnieuw. Het aanroepen van de tong is niet voldoende als het niet gepaard gaat met de aanwezigheid van het hart bij de aangeroepene. God is met wie Hem aanroept. De herinnering aan God verlicht het hart en zuivert het van de roest veroorzaakt door vergetelheid, zinloze gedachten, frivole gevoelens, verleidingen, afleidingen en elke andere gehechtheid aan deze wereld.
God openbaart in de koran: "Gedenk Mij en ik zal je herinneren, dank Mij en verloochen Mij niet!" Bovenal is het de dhikr van God Zelf ten gunste van Zijn aanroeper die de hoogste graad en de meest voortreffelijke vrucht vormt die de gelovige zal proeven die Hem smeekt en aanroept, en die zich Hem volledig herinnert, met hart, verstand, tong en daden.