Waarom bekeren? Omdat de dienaar door bekering terugkeert naar het pad van gerechtigheid. Door ons te bekeren, gehoorzamen we het bevel van Allah, vluchten we onrecht naar succes en zoeken we geluk. Door berouw te tonen vluchten we voor de kwelling, de melancholie van het ver van Allah zijn en de sluier die tussen hem en de zondaar is aangebracht. Wat weerhoudt ons ervan ons te bekeren? Het eerste obstakel is de gehechtheid van het hart aan de zonde die ons verhindert de plaatsen van losbandigheid te verlaten, van gezelschap te veranderen, van oprechte spijt en van het hebben van een afkeer van wat verboden is.

Het tweede obstakel is het zwaar vinden van berouw en toewijding moeilijk, gevolgd door excuses en excuses. Men vindt ook begoocheling over zichzelf wanneer men geniet van de bedekking van Allah en Zijn onophoudelijke zegeningen. We vinden ook als een obstakel het feit dat zonde verbonden is met wetten die de zondaar vreest als hij zich bekeert. Waar moeten we dan beginnen? Laten we beginnen met onze ziel te vermanen, haar verwijten te maken en haar bang te maken, haar weg te houden van alles wat tot zonde bevorderlijk is, ervoor te zorgen door te vasten, haar een stukje rust te ontnemen, en in haar ogen de eminente mannen van het hiernamaals op te heffen, vernietig deze afgoden die de hartstochten zijn, enz.

Vervolgens gaat de auteur dieper in op de kwestie van de pijlers van berouw, in het bijzonder de kwestie van spijt, waarvan hij de oorzaken en aspecten op wonderbaarlijke wijze ontwikkelt, en hij voegt in dit hoofdstuk een detail toe dat zelden in boeken over bekering wordt aangetroffen, namelijk de manieren om bewaar dit berouw, door het bewaren van bescheidenheid, adel van ziel, besef van de slechte gevolgen van zonde, enz. Ten slotte somt hij de tekenen van berouw op die door Allah zijn aanvaard, dit alles in een eenvoudige toespraak, geladen met emoties en mededogen, rijk aan argumenten en geïnspireerd door de realiteit; je kunt je er gemakkelijk mee identificeren.