“God teruggeven aan de mens en de mens aan God”: deze eigenschap die Lamartine herkende in de profeet Mohammed is, niet verwonderlijk, van toepassing op Abd el-Kader (d. 1883). De soefi's drukken dit op hun eigen manier uit: alleen de mens die zowel in Eenheid als in veelheid verankerd is, heeft waarschijnlijk een integrale visie op de werkelijkheid.
Het vermijden van de dubbele valkuil van een sclerotische traditie en een moderniteit zonder ziel: Abd el-Kader voelde deze kwestie al vroeg aan, specifiek voor elk tijdperk, maar die vandaag de dag lijkt te worden vermenigvuldigd. Je tegen elkaar verzetten kan alleen maar een schizofreen bewustzijn genereren, aan de oorsprong van de religieuze of seculiere fundamentalismen die we kennen.
Voor Abd el-Kader kan de authentieke spirituele traditie alleen nieuw leven worden ingeblazen door zichzelf in het hier en nu te actualiseren, door de voortdurend vernieuwde realiteit van tijd en plaats aan te nemen.
De teksten in dit boek zijn afkomstig van twee conferenties georganiseerd in Damascus (oktober 2008) en Straatsburg (mei 2009). Ze weerspiegelen verschillende aspecten van het leven en werk van een hedendaagse spirituele persoon die dit delicate evenwicht belichaamde en, volgens het soefi-adagium, de 'zoon van zijn tijd' (ibn waqtihi) werd.